این قله زمستانیش زیباست
هرچند پیمایش کامل این خط الراس در چنین هوایی و در زمستان کاری بیش از یک روزه می طلبد ولی به نظر با نفرات آماده و هماهنگ می توان در یک برنامه سنگین این خط الراس را در شرایط زمستانی به طور کامل پیمود.
دیروز من، فرشاد اسماعیل زاده، سعید شیخ الاسلامی، حسین کریمی و مهرداد حیدری توانستیم نصف این خط الراس را بپیماییم.
در راه بودیم که اولین طلیعه های صبح بر قله ستبر تکه قیه سی پرتو افکند
از روستای آغ بولاق به سمت غار کوچک ابتدای خط الراس حرکت کردیم. نمای زیبای گلجوک خوش آمدگوی ما بود.
عکاس تیم من بودم ولی حسین کریمی هم چند عکسی گرفت مثل این یکی:
منطقه مملو از برف بود چیزی که در 2 هفته مانده به عید انتظارش را نداشتیم لااقل در 2 سال گذشته که چنین خبری نبود. رفتن به روی تیغه نیاز به نصب طناب ثابت و احتیاط بسیار داشت
آن بالا ها شدت باد زیاد بود و سرمای هوا جانسوز
ولی ما مصمم بودیم
هوا بسیار صاف بود و می شد تا دور دست ها را هم دید شاید این عکس دور ترین عکسی باشد که از سندان گرفته شده است از فاصله 120 کیلومتری
باورش سخت است ولی از اینجا ساوالان هم دیده می شد
این خط الراس گویا پایانی ندارد.
قسمتهایی که در تابستان می شود با احتیاط دست به سنگ شد و پایین و بالا رفت در زمستان نیاز به نصب طناب ثابت و یا فرود دارد
مهرداد با اخلاق و با انگیزه که همیشه در خدمت تیم است
سعید مهمان برنامه بود از گروه قافلانتی میانه
و جایی که دیگر زمان و ترکیب نفرات اجازه ادامه کار نداد و راه گریزی برای خروج از خط الراس پیدا کردیم
