آياز

ما سه نفر بوديم!                                                                                Biz üç kişiydik:

 بدير هان، نازليجان و من                                                      Bedirhan, Nazlıcan ve ben.
سه دهان..سه دل ديوانه.. سه گلوله هم قسم!      Üç ağız.. üç deli yürek.. üç yeminli fişek!
ناممان با بلا نوشته شده بود برسنگ و كوه             Adımız belâ diye yazılmıştı dağlara, taşlara
گناهي بر گردنمان بود                                                             Boynumuzda ağır vebal,
و بر دوشمان تفنگ!                                                            Koynumuzda çapraz tüfek!

دست هامان بر ماشه بود و گوشهامان تيز                                     El tetikte, kulak kirişte,
و پشتهامان نزد خاك به امانت...                                         Ve sırtımız toprağa emanet...
دست هاي يخ زده از تلخي شوكران مان را               Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi
 زير لحاف ستاره ها بر هم مي ماليديم...               .Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık..
دريا از ما بسيار دور بود                                                                 Deniz çok uzaktaydı
و تنهايي محسوس...                                                         Ve dokunuyordu yalnızlık...

شب بر درازاي رود صداي شغال ها از دور              Gece, ırmak boylarında uzak çakal sesleri,
بر ما، بر نان ما                                                                     Yüzümüze, ekmeğimize,
و بر ترانه هاي ما مي كوبيد و مي گذشت.                               Türkümüze çarpar geçerdi.
نازليجان بر سينه اش گل آويشن مي آويخت                       Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan,
آتش روشن مي كرد و چه دودي راه مي انداخت                              Tüterdi buram-buram.
وماپنهاني مي پاييديمش،دلمان برايش مي سوخت     Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi

گمانم در مزرعه يك چوپان بود كه از دستمان رفت Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan'ı   
با دود آتش يكي شد و پرواز كرد                                             Ateş böcekleriyle bir oldu,
 سويي زد و رفت...                                                                    Kırpışarak tükendi...
از او براي ما يك پروانه مرد بر جاي ماند             Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza
 همچو يك شهاب، همچو يك نسيم                                            Kurşun gibi, mayın gibi,
برقي زد، وزيد و به پايان رسيد...                                                    Tutuşarak tükendi...

آه نازليجان... تو آهوي دشت هاي وحشي بودي...      Oy, Nazlıcan... vahşi bayırların maralı...
آه نازليجان...طوفان بر گيسوانت شانه مي كشيد        Oy, Nazlıcan... saçları fırtınayla taralı...
كه باور مي كرد سفرت به سرزمين ستاره ها را  Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine?

آه نازليجان آه...سراپا دردي تا خانه جان                   Oy, Nazlıcan oy... can evinden yaralı..                 .

تو گل ييلاق هاي سرد بود، آه نازليجان...                          .Serin yayla çiçeği, oy Nazlıcan..
مجنون سراپا هيجان، آه نازليجان...                                .Deli-dolu heyecan, oy Nazlıcan..
روي سينه ام پروانه عشقي                                            Göğsümde bir sevda kelebeği,
جاني كه قرباني مرگ كردم، آه نازليجان ...                 .Ölüme sunduğum can, oy Nazlıcan..

چون ارتشي شكست خورده                                               Artık, yenilmiş ordular kadar
ويران بوديم، آواره بوديم...                                                              Eziktik, sahipsizdik..
گذشتيم، به دشتي رسيديم با دلي هزارتكه.!       Geçip gittik, parka ve yürek paramparça!.
گذشته اش احساس مرگ                                                          Gerisi ölüm duygusu,
خاطراتش سكوت وحشت آور..                                                       Gerisi sağır sessizlik..
گذشتيم، با جاي خالي دهشتناك نازليجان..           Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda..

بديرهان در دامنه كوهي از پشت سر گلوله خورد      Bedirhan'ı bir gedikte sırtından vurdular,
از چه محاصره هايي جان سالم بدر برده بود..            Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları..
چون تفنگي كه به آرامي از روي شانه سر مي خورد     Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca,
لرزيد و و دستانش به طرفين دراز شد..                            Titredi ve iki yana düştü kolları..

مرگ چون آتشي نفرت انگيز                                                     Ölüm bir ısırgan otu gibi
همه وجودش را فرا گرفت...                                                         Sarmıştı her yanını...
بمانند يك درخت بريده شده، در روشناي مهتاب..     Devrilmiş bir ağaçtı, ay ışığında gövdesi..
دراز كشيد و با قطره اشكي                                                     Uzanıp, bir damla yaş ile

لابلاي مژگانش محو شد..                                                       Dokundum kirpiklerine..
  قلبم فروريخت وقتي صداي نبض اش ديگر نيامد Göğsümü çatlatırken nabzının tükenmiş sesi

نه اين يك شوخي ست !...او بر مي خيزد حتما   Sanki bir şakaydı bu!.. birazdan uyanacaktı,
برمي خيزد و سيگاري آتش خواهد زد...           Birazdan ateşi karıştırıp bir cıgara saracaktı...
او و مرگ بر راندوويشان خوش قول بودند! آه...  Oysa ölüm, sadık kalmıştı randevusuna, ah...
او هم مثل نازليجان                                                                      O da Nazlıcan gibi,
ديگر نخواهد بود!..                                                                   Bir daha olmayacaktı!..

آه بديرهان.. شبح شب هاي قيرگون Hey, Bedirhan.. katran gecelerin heyulası!.                .
آه بديرهان..كابوس كمين كننده هاي نابكار..!          Hey, Bedirhan.. kancık pusuların belâsı!.
كه باور مي كرد تو هم فناپذير باشي          Sen de böyle bitecek adam mıydın, konuşsana,
آه بدير هان آه.. مزارت لانه عقاب هاست اكنون!.. Hey, Bedirhan hey.. mezarı kartal yuvası!.. 

گريزپاي كوه هاي ارغواني، آه بديرهان..!                       Mor dağların kaçağı, hey Bedirhan!.
چشمان آبي ات هميشه شعله ور، آه بديرهان..!             Mavi gözleri şahan, hey Bedirhan!.
چاقوي براني بودي بر ظلام و سكوت شب                         Zulamda bir suskun gece bıçağı,
لكه خوني روي پيراهن سفيدم، آه بديرهان              Beyaz gömleğimde kan, hey Bedirhan!.

ما سه نفر بوديم... سه لاله جان بر كف...                        Biz üç kişiydik.. üç intihar çiçeği..
بديرهان، نازليجان                                                                         Bedirhan, Nazlıcan,
و من: سوفي!...                                                                            Ve ben: Suphi!...