در عوالم خيالي و تصاوير در آن طرف شيشه قطار حاوي هيچ مفهومي با سرعت از جلو چشمانت عبور مي كنند. به قدري خسته اي كه حتي نمي خواهي روي فكر خاصي متمركز شوي منتظري تا كيلومترهاي آخر هم به پايان برسند تا اينكه لرزشي در جيبت باعث مي شود با بي تفاوتي موبايلت را جلوي چشمانت بياوري...

شماره را كه مي بيني با خود مي گويي اين صدمين اسمس تبليغاتي امروز است منتظري تا باز شود و زود دكمه Delete  را بزني اما....


حالت دگرگون مي شود، چنان شوقي وجودت را مي گيرد كه جابجا مي شوي و فقط مي خواهي تبريك بگويي، اول از همه به خودت و دوستانت كه در اين 4 ماهه در سايه تاريك اين تعليق چه ها نكشيده ايد در ميان اين شادي يكي از استاتوس هاي دو ماه پيشت يادت مي آيد... سكوت مي كنيم، اما فراموش نمي كنيم!

تبريك به همه دوستداران انجمن وقتي مي گويم همه...يعني همه!